Blog van Guido de Valk

Ik ben anders. Dat is wat ik mijn hele leven al heb ervaren en gehoord. Ik denk anders, ik doe dingen anders, ik vind andere dingen belangrijk en ga zo maar voort. Het is natuurlijk zo dat je alleen maar anders kan zijn omdat er mensen zijn die een bepaalde andere gedachte hebben hoe het zou moeten zijn. Er is blijkbaar een standaard norm.

Standaard norm

Deze standaard norm staat nergens in een boek beschreven. Maar het is toch wel duidelijk dat je je zo moet gedragen. Een voorbeeld zal dit kunnen verduidelijken. Voorheen was ik een manager. Een mensgericht manager. Een manager die leidde vanuit de principes van dienend-leiderschap. Dit betekende dat ik vond dat de medewerkers aan wie ik leiding gaf, op een mensgerichte manier benaderd werden. Kijken wat hun passies zijn en op zoek naar een plek waar zij daadwerkelijk daar mee aan de slag kunnen. Hun groei was van groot belang. Een groot deel van mijn tijd besteedde ik hier ook aan. Op een visie bijeenkomst van de hele organisatie, werd ik aangesproken op mijn gedrag, want ik moest als manager toch hele andere dingen doen. Iets met papieren en tabellen en zo.. Haha. Ik werd mij toen pas bewust dat ik op een heel andere manier leiding gaf dan mijn collega’s. En dat ik als werkelijk anders werd gezien.

Voldoen aan verwachtingen

Wij voldoen regelmatig aan bepaalde verwachtingen. En het zijn vaak onuitgesproken verwachtingen. Vage verwachtingen. Verwachtingen die zijn ontstaan omdat je in een bepaalde cultuur woont. Omdat je binnen een sociale context leeft.
Het voldoen aan verwachtingen is op zich prima. Het kan echter een probleem worden als het je eigen ontwikkeling belemmerd.

Anders of normaal

Als je er wat dieper over denkt, dan is het juist logisch om anders te zijn. En is het eigenlijk veel vreemder dat wij allemaal hetzelfde zouden moeten zijn. Maar toch is er een reden dat wij liever doen wat de ander van ons verwacht. Waarom gaan wij zo met de flow mee? Waarom doen wij vaak dingen omdat anderen ze ook doen?

Waarom willen wij voldoen aan de verwachtingen

Niet voldoen aan de verwachtingen gaat gepaard met stress, met angst voor commentaar op je identiteit, met angst om uitgesloten te worden. En misschien word je in het echt ook wel uitgesloten. Dat zou zo maar kunnen. Het is daarom echt veel gemakkelijker om mee te gaan met de stroom van normaliteit. En dat doen wij dan ook.

Persoonlijk pad

Toch geloof ik ook dat iedereen een eigen pad zou moeten bewandelen. Een persoonlijk pad dat zingeving geeft aan het leven. En vanuit dat perspectief is het niet logisch dat wij alleen voldoen aan algemene verwachtingen. Want dat zou betekenen dat ieder zijn pad vrijwel identiek is. Nee, naast het voldoen aan een aantal algemene verwachtingen, zijn er ook een aantal die je ontwikkeling kunnen belemmeren en die je dus niet moet volgen.

Beetje vreemd

“Indien ge in wijsheid wenst te groeien, verdraag dan dat men u dom en dwaas vindt voor zover het uiterlijke dingen betreft”, een citaat van Epictetus. Epictetus was een stoïcijns filosoof uit de eerste eeuw na Christus. Hij zegt hier iets prachtigs: dat mensen om ons heen meningen kunnen hebben, maar dat wij dit maar moet verdragen, omdat wij willen groeien. Ons groei gaat blijkbaar gepaard met meningen van anderen over ons. Als wij groeien zullen wij dus anders zijn. En wij kunnen maar beter leren te verdragen dat anderen over ons oordelen.

Tot slot

In onze persoonlijke ontwikkeling zullen wij dus keuzes maken die voor anderen als vreemd kunnen worden gezien. Als wij onze persoonlijke ontwikkeling inzetten voor het realiseren van die zaken die voor ons en voor het welzijn van anderen van belang zijn, dan moeten wij dit maar voor lief nemen.